دوست داشتن من حکایت نان نیست...

که داغش میهمان سفره

و سردش سهم نمکی باشد...

این "من"

گرمای وجود "تو" را

در زمستان بودنت

همچون گذشته احساس میکند...

و من میدانم همه موجودات

روزی از خواب زمستانیشان

بر می خیزند...

دوباره سبز میشوند...

دوباره عاشق...

دوستت دارم بهترینم...

ولنتاین      مبارک

در زمستانی سرد...

بادلی رفته ز دست...

زیر لب میخواندم....

کاش میشد به تو گفت

که تو تنها سخن شعر منی...

تو نرو...

دور نشو از بر من...

تو بمان تا که نمیرد دل من...

عادتم داده خیال تو که تنها نشوم...

یاد من هم نکنی باز به یادت باشم...